koniec II
ostatnia część czegoś, zakończenie
Koniec powieści o Dowejce i Domejce (treść Ksiegi Czwartej). Gdy się pan Wojski dosyć napytał, nabadał, Na samym końcu dzieje tego dnia powiadał (I). Sędzia u progu rękę dał Podkomorzynie, Tadeusz Telimenie, Asesor Krajczance, A pan Rejent na końcu Wojskiej Hreczeszance (I). W końcu wniesiono zrazy na ostatnie danie (II) Aż w końcu Aleksander, ze swoim braciszkiem Konstantym i z niemieckim cesarzem Franciszkiem, W nogi z pola (IV)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Relacja, tryb, wartość ↔ Tryb